Brouwerij: Brouwerij Het Roze Varken
Locatie: Huissen, Nederland
Bierstijl: Stout
Alcoholpercentage: 10.1%
Untappd: 3.52
Mijn score: 3.75
Toen ik een paar maanden geleden een lokale drankenhandel bezocht viel mijn oog op het opvallende etiket van dit drankje. Uiteindelijk toch maar meegenomen, ook al ken ik de hele brouwerij niet. Een korte Google zoektocht later brengt mij op een website die mij vertelt dat dit biermerk inmiddels door vrijwel heel Nederland verkrijgbaar is, dus mijn onwetendheid heb ik volledig aan mijzelf te danken! Dat zijn nog eens fijne ontdekkingen. Goed, het bier dan. Een Stout op Bowmorevaten is een beproefd recept, maar wel eentje die lastig is om echt goed te doen. Het is moeilijk om zo veel sterke smaken mooi in balans te laten zijn, dus het is ook een vertoning van vakmanschap van de kant van de brouwer. Een soort toewijdingsritueel, zogezegd, dus ik ben wel benieuwd of deze voor mij onbekende brouwerij dat vakmanschap beheerst. Behalve de standaard water, mout, hop en gist, bevat dit bier ook nog koriander, sinaasappelschil, en honing. Een combinatie van smaken die ik niet per se verwacht in een zware Stout met Whiskey, maar wellicht wel een mooie toevoeging.
De eerste indruk is al goed. De bijna gitzwarte kleur en de lichtbruine schuimkraag zijn precies zoals het hoort, en ook de geur is erg fraai. Een wat sterke whiskey/turftoets, gecombineerd met geuren van donkere mouten en koffie. De eerste smaak is iets wateriger dan ik normaliter gewend ben van Stouts, zeker als ze als Russian Imperial Stouts op het etiket staan, maar dat doet niet onder aan de smaak. Het Roze Varken heeft er voor gekozen om de het smaakpallette van een Stout iets door te trekken naar het zwaardere hoekje. De smaken van chocolade en hints van karamel zijn hier weinig aanwezig, maar de heftigere smaken van gebrande mouten en sterke zwarte koffie des te meer. Dit loopt langzaam over naar de tonen van de whiskey, waarbij de turfsmaak van de Bowmore als eerste binnenkomt. Deze smaak neemt niet de overhand, maar complimenteert de smaak van de gebrande mout, terwijl de koffie wat terug neemt. Tot slot is er dan het zoutige van de Bowmore gepaard met de vrijwel onvermijdelijke alcoholtoets.
Zoals eerder gezegd is het lastig om deze combinatie van stijlen en smaken in balans te laten zijn, maar dat is hier best aardig gelukt. De koffie en moutsmaken van de Stout blijven lang aanwezig, en de Bowmore eist pas op het laatste de aandacht op. Dit is, in zichzelf, al moeilijk om mooi en natuurlijk te laten verlopen, dus wat dat betreft heeft Het Roze Varken hier een erg fraai bier. Daar staat tegenover dat de smaken van de honing, sinaasappelschil en koriander eigenlijk niet te achterhalen zijn. ‘Less is More’ zegt men dan, maar de brouwers mogen hier zeker al trots op zijn, en dit was een erg fijne introductie!