Sour Dark Ale Port Barrel Fermented – Brouwerij Emelisse

Alleen in de naam van dit bier gebeurt al veel. Laten we daar eens mee beginnen. Een Sour impliceert een melkzuurvergisting. Een Dark Ale is eigenlijk eerder een omschrijving van een groep bierstijlen die donker zijn, en daardoor anders dan de standaard Pale Ale-stijlen. Alles van een Stout tot en met de Black India Pale Ale vallen hier (soort van) onder, dus dat vertelt ons niet heel veel meer dan de kleur. Er is wel een algemene noemer, en dat zijn smaken van noten, chocolade, en koffie. Port Barrel Fermented geeft aan dat het een tweede vergisting heeft ondergaan, in een portvat. Kortom, er zijn heel wat verschillende smaken die je hier in kunt verwachten. 

Het valt op dat dit bier vrijwel geen schuimkraag heeft. Bij het uitschenken ontstaat er even wat schuim, maar voor ik de camera goed en wel gericht heb is het alweer weg. Daarnaast is de kleur een heel diep donkerrood, bijna tegen het zwarte aan, en valt ook de geur op. Of eigenlijk, het gebrek aan geur. Meestal zijn sour-bieren heel aanwezig in het aroma, maar dat valt hier reuze mee. 

De eerste smaakbeleving is altijd de textuur, die bijzonder waterig is. Er is bijna geen romige volle textuur te bekennen, wat het identificeren van verschillende smaken wat lastiger kan maken. Maar daar staat tegenover dat de koolzuur heel mooi in het bier gebleven is, wat een verfrissende bubbel geeft waardoor er allemaal smaken juist beter uit komen. De balans is dus zeker nog niet weg.

Smaak dan. We beginnen bij een mooie smaak van rood fruit. Normaliter een smaak die te associeren valt met krieken, of de Flanders Sour-stijl waar ik eerder over schreef, hoewel er voor dit bier helemaal geen fruitfoeder gebruikt is. Het is een sterke fruitsmaak die mijns inziens niet geheel uit de tweede vergisting in het portvat gekomen kan zijn, dus er moet een gistsoort gebruikt zijn die hier tonen van geeft in het basisbier. De fruitsmaak ebt langzaam weg en wordt overgenomen door een smaak van karamel en toffee. Lichtzoetig nog steeds, maar een stuk meer noten en herfst-smaken komen naar boven. Hierna ebt dat ook weg en komt dat zure van de Sour eindelijk tevoorschijn. Maar tegelijkertijd komt er ook een extra smaak doorheen die ik niet verwacht had: chocolade. Flinke bittere pure chocolade afgewisseld met een friszure smaak. Het is een aparte maar erg mooie combinatie.

Dit is de eerste Sour die Brouwerij Emelisse op de markt brengt, en het is er meteen een die niet in de gebaande paden blijft. Geen sour-IPA, Flanders Sour, of enige vorm van fruitbier, maar eigenlijk gewoon een tweede stap op een bierstijl waar ze bekend mee zijn. Emelisse’s White Label serie staat namelijk vol van Dark Ale, Stouts en Quadrupels, en een tweede vergisting in een portvat is eigenlijk een soort barrel-aging. Ze hebben nog veel te leren als ze deze kant op willen, want voor een goeie Sour gebeurt er eigenlijk net te veel. De smaak van chocolade is apart, en hoewel het zure erg mooi is, weet ik niet zeker of het noodzakelijk was om er zo’n mooi bier van te maken. Een vatrijping van anderhalf jaar op portvaten maakt namelijk ook een erg mooi drankje, en daar was de melkzuurvergisting wellicht niet noodzakelijk voor geweest. Desalniettemin is het resultaat erg goed, zeker voor een eerste Sour. Chapeau!