Cuvee des Jacobins Rouge – Omer Vander Ghinste

Eerder dronk ik al van Omer Vander Ghinste de Roodbruin (review staat hier). Mijn voornaamste waarschuwing toen was dat dit een biersoort is die je echt moet leren drinken, en zo geldt ook zeker voor deze Sour Red Ale stijl. Waar de Roodbruin een ‘blend’ is van een Oud Bruin met een Lambic / Flemish Sour, is dit zeker geen blend. Sterker nog, ik schat dat dit de Flemish Sour is die gebruikt wordt om de Roodbruin mee te maken, en dat zou geheel terecht zijn. De fles geeft overigens aan dat dit een bier van spontane gisting is, dus nog een lambic ook. 

Zoals het een sour betaamt is er vrijwel geen schuimkraag te bekennen, en is er een zeer complexe zure geur die meteen haar intrede doet bij het uitschenken. De overwegend appeltjeszure geur is veel complexer dan hij in het begin lijkt te zijn, met geuren van kersen en rood fruit, maar ook een hint van cacao of koffie.

De volgende stap is natuurlijk het proeven. Een bijna zachte textuur met een frisse koolzuur bite die een aangename zure nasmaak op de lippen achterlaat. Als je mond eenmaal gewend is aan het zure, komt de complexiteit van dit drankje pas echt goed tot haar recht. 

Het begint allemaal met rood fruit, voornamelijk kersen. Er zit een zachte zoete smaak onder die een beetje naar lolly’s of ander snoepgoed doet denken. Daarna komt er een subtielere smaak naar voren, van zoete moutsmaken met cacao-achtige tonen. Hier zal ook waarschijnlijk dat vleugje koffiegeur vandaan komen. Dat wordt gevolgd door een smaak van eikenhout, ongetwijfeld afkomstig van de anderhalf jaar dat dit bier op eikenhouten vaten ligt te rijpen. 

Maar de grootst kenmerkende smaak komt toch wel van de vergisting. De spontane gisting brengt een mooie brettonomyces vergisting met zich mee, wat een karakteristieke zure smaak heeft. Voor de ongetrainde bierproever wellicht een reden om te denken dat dit bier niet goed meer is, maar niets is minder waar. Deze zure smaak is kenmerkend voor de sour ale stijl, alswel de lambieken, en vele rouges die op de markt verkrijgbaar zijn. Het bijzondere aan de zure smaak in dit bier is dat het niet overheerst. Ja, de eerste twee slokken wel, maar je mond moet nog wennen aan de smaak. Maar daarna, als je eenmaal ‘door’ bent, dan proef je zo veel meer in dit bier. Kort gezegd gaat er een zeer complexe maar prachtig gebalanceerde smaakwereld schuil achter de kenmerkende zuurtegraad van deze Cuvee des Jacobins Rouge. Een smaakpallette waar in de geur al naar gehint wordt, waardoor je er actief naar op zoek gaat. Erg fraai.