Meesterstuk 2019 – Jopen

Dit drankje stond eigenlijk al een tijdje in mijn koelkast op me te wachten. Een doppelsticke is een bierstijl waar je toch echt even voor moet gaan zitten, en daar heb ik niet echt de tijd voor gehad. Maar vandaag moest ik met flinke tegenwind naar huis fietsen én waarbij ik helemaal zeiknat geregend ben, dus ik heb het wel verdiend om even te genieten van iets moois en zwaars.

Doppelsticke is een term die je niet vaak vindt in de speciaalbierenwereld. Het is een relatief onbekende bierstijl die het beste te omschrijven is als de Duitse tegenhanger van de Britse barleywine of de Belgische quadrupel. Zwaar, moutig bier met een duidelijk zoete afdronk, die perfect geschikt is om op vaten te laten liggen. Het is dan ook niet gek dat Jopen van deze doppelsticke nog twee barrel-aged varianten gemaakt heeft; eentje op Pedro Ximénez sherry-vaten en eentje op Macallan, Glenrothes en Highland Park whisky-vaten. Klinkt allebei erg goed, maar ik hou het bij de basis.

Meteen al de geur van de doppelsticke is erg prettig. Zwaar en zoet-moutig, met geuren van dennennaalden, fruit en een hint toffee, maar er zit ook koffie in. Hij doet me eigenlijk een beetje denken aan een rum, hoewel dit toch echt de basis doppelsticke is. De kleur is trouwens een diep, ondoorzichtig bruin/zwart, en er zit vrij weinig koolzuur in. Het schuim was er vrij snel vanaf, hoewel er wel een beetje koolzuur in het bier bleef zitten voor een prettig bubbeltje. 

De eerste smaak neigt naar zware mout en koffie, alsof je gebrande mout proeft. Dit houdt niet lang stand en wordt snel overgenomen door smaken van dennennaalden. Dan komt de hop er in en proef je behalve de mout ineens ook een fijne, volle bosvruchtensmaak. Langzaam maakt die plaats voor smaken van karamel en een vleugje honing. In de afdronk is er dan nog steeds die fijne koolzuurtextuur, gepaard met weer wat zwaardere moutsmaken, die het geheel een stuk kruidiger en voller maken dan ik gedacht had.

Het is wat mij betreft met recht dat Jopen dit bier hun Meesterstuk noemt. Ik vraag me af of de barrel-aged varianten net zo goed waren, want dit is op zichzelf al complexer dan veel andere bieren. Er zitten ontzettend veel smaken in dit drankje, die allemaal op verschillende momenten de gelegenheid krijgen om te stralen, dat het bier je bijna dwingt om te blijven opletten.