Imperial Pale Ale Bowmore BA – Dutch Bargain

Toen ik dit bier in de winkel zag staan was ik eigenlijk meteen geinteresseerd. ‘Imperial’ impliceert een hogere hoeveelheid basisingredienten, voornamelijk mout. ‘Pale Ale’ is een bier wat met vooral lichte mouten wordt gemaakt, vandaar de term ‘pale’. Dit resulteert vaak in een bier wat richting de Duitse Weizenstijl of Belgische Blondstijl smaakt. Zo’n biersoort combineren met de heftig rokerige, turfige smaak van een Islay Whisky, dat wilde ik wel eens meemaken.

Untappd vertelt me echter dat het helemaal geen Pale Ale stijl is, maar een Barleywine. Ik ben toch maar even op onderzoek uitgegaan en kwam toen tegen dat een Pale Ale niet per se een Blond/Weizenbier is, maar eerder dat Pale Ale een soort hoofdcategorie is waar de Red Ale, Amber Ale, American Pale Ale, India Pale Ale, en zelfs een aantal Dark Ale bierstijlen onder vallen. Tja, my bad.

Zoals zo vaak het geval is bij vatgerijpte bieren is er ook hier weinig schuimkraag. Wel genoeg hoor, het bier slaat niet dood ofzoiets, maar er is beduidend minder schuim aanwezig dan in veel andere bierstijlen. Maar die CO2 ruilen we natuurlijk in voor extra smaak.

De geur is moutig en zelfs licht zoetig, wat waarschijnlijk door dat ‘imperial’ komt. Extra mouten leveren meer suikers op natuurlijk. Het zoete doet wat denken aan karamel, hoewel ik het niet goed kan plaatsen door de duidelijke geur van turf die direct volgt. Logisch ook, want Islay Whisky staat bekend om haar zware turfige, rokerige geur en smaak, dus de Bowmore laat direct van zich horen.

De smaak dan. Net voorbij het zachte en romige bubbeltje zit een zoete eerste smaak die verassend lang blijft hangen. Het doet me wat denken aan zoethout en een kleine hint van karamel. Iets later doet de Bowmore haar intrede met die karakteristieke rokerige turfsmaak. Het mooie is dat deze smaak niet de overhand neemt, maar eerder naast dat zoete lijkt te bestaan, waardoor het prima in balans blijft. Ook de romige textuur van het bier houdt goed lang stand.

Tot slot, in de afdronk pas, neemt de Bowmore de overhand. Het zoete verdwijnt en wordt vervangen door de alcoholsmaak die we kennen van een whisky, en dat mooie turfige blijft stand houden.

De barleywine is precies present genoeg om lang en subtiel aanwezig te blijven en de balans tussen het bier en de whiskey goed te bewaren. Maar eigenlijk is dit nogal een gevaarlijk drankje, want als je je niet laat afschrikken door die nasmaak van alcohol is het verassend goed doordrinkbaar. Maar met haar 10 procent alcohol is dat niet het beste idee natuurlijk.